„Jeśli to nie jest miejsce, w którym łzy są zrozumiane,
Dokąd pójdę, żeby płakać?

Jeśli to nie jest miejsce, w którym mój duch dostanie skrzydeł,
Gdzie pójdę, by się wznosić?

Jeśli to nie jest miejsce, gdzie dostanę odpowiedź na moje pytania,
Dokąd pójdę, aby je poszukać?

Jeśli to nie jest miejsce, w którym moje uczucia będą usłyszane,
Dokąd pójdę, żeby mówić?

Jeśli to nie jest miejsce, w którym zostanę zaakceptowany takim, jakim jestem,
Dokąd mogę pójść, żeby być sobą?

Jeśli to nie jest miejsce, w którym spróbuję nauki i dorastania,
Gdzie mogę być właśnie mną?”

Wiliam Crocker, po wizycie w szkole realizującej założenia „edukacji wzbogacającej życie”.